蓝天与大地
艾克拜尔·米吉提
1
夕阳把天际妆扮
山脊与蓝天之间
映现出一道
长长的尾烟
笔直的
挂在城市边缘
太阳的金光
跳荡在飞行器上
令人神思遐飞
夜幕降临前
心
追逐着金色阳光
一起飞翔
2
空中颠簸
奇特惊魂
天幕一望无际
飞行器瞬间上下起伏
天在抖动
很是无助
心律、血液、思绪
在苍穹划出
一道道交织的曲线
那是触到了
蓝天的呼吸
和
邻座的喘息
多么
思念坚实的大地
3
原来
云也是坚硬的
躯体与飞行器一道
感受着
那种坚硬的回弹
云
不止积蓄了雨和雪
看似像一团锦棉
却是
蕴藏着
滋养大地的
能量
4
阳光明媚
光的手
将飞行器的剪影
投放在大地上
在庄稼、山川、湖泊、森林
秒稍
追逐
同行者的心思
在那里
无声地碰撞
交汇出一条
心的河流
与阳光雨露一起
耕耘
哺育
大地
期待遥远的收获
Көк аспан мен қара
жер
Әкбәр Мәжит ұлы
1
Дерсіңбе қызыл
торғын,қызыл көрпе,
Әдемі қызыл салы –
қызыл бөрте.
Боялтып кешкі шапақ
қызыл нұрға,
Көк жйек болып кетті
қызыл өлке.
Қара тау – көк
аспанның панасында,
Түп түзу бір із жатыр
арасында.
Қаланың аспанына асып
қойған
Қарайсың ақ бәнтик
деп қаласың да.
Қайран жер қалып
төмен пүліс манат,
Самғайды көк аспанда
күміс қанат.
Алтын нұр аймалаған
ақ сұңқардай,
Қыйырға қял самғап
қанат қағат.
Қыя алмай алтын
нұрдың әдемісін,
Аралап арман кетті
әлем ішін.
Дәриғай,арайлы кеш –
арайлы арман,
Дәрменің жетпесе де
дәмелісің!
2
О,тәңір аспан міне сілкінеді,
Жаңбыры жалбарудың сіркіреді.
Қан тасып,жүрек қағып,қйял қашты,
Сілкінсе аспан неткен тілсім еді!
Аңсамай аспан кеңдік мол тынысты,
Қашанда қара жерің сол тынышты.
Шеті жоқ шексіздіктің дүнйесі,
Көк аспан ғажап әрі қорқынышты.
Көрсете қйял ғажар қызық арман,
Сызыдлы айқыш – ұйқыш сызық алдан.
Аспанда айналғанша ақ сағымға,
Әбзал - ау,қара жерде ізі қалған.
Көк аспан тағы – тағы дірілдейді,
Жүректі үрей пышақ тілімдейді.
Дәриғай,жүргеннен соң күнде басып,
Қадыры қара жердің білінбейді!
3
Ақ бұлттар әсілінде мамық емес,
Көк сүңгі арпалысқан анық егес.
Жарқылдап найзағайлар жай түскенде,
Сайтанға пана болмас сары белес!
Самғаған темір құстар теңбіл аспан,
Әлемі ақ бүлттардың әуел бастан.
Көлеңке көкте тұрса,Жерге түссе –
Көрінбес көзге түртсе түман басқан.
Жатпаса қара таудың қар басында,
Ағар ма асау өзен арнасында.
Бәрі бұлт – қар мен жаңбыр аспандағы,
Ақ бұлт боп көрінгенмен алғашында.
Бардамдық бар тірліктің анасындай,
Даңғайыр дарқандықтың даласындай.
Қара жер қасйетті анамыз - ай,
Бұлттардың асыраған баласындай!
4
Күн ашық, көзді бір сәт қадатпастай,
Темір құс келеді ұшып қанат қақпай.
Қалбайып көлеңкесі қара жерде,
Қалқиды тау - өзеннен тағат таппай.
О,ғажап! Алдымнан нүр шашылғандай,
Тағы бір аспан әлем ашылғандай!
Көк жйек көк пен жерді қауыштырды,
Ақ бәнтик арасына асылғандай.
Егістік , орман - көлді,ала белді,
Алтын нұр аймалайды қара жерді.
Амал не, көк аспанға көз айым боп,
Бәрі де қала берді, қала берді...
О, ғалам, қанша ұшады көгіңде кім?
Келеді кейде жердің шөбін жегім.
Арманның атызындай асыл мекен,
Қара жер көк аспаннан бөлінбегін,
Қашанда мен өзіңнің көгіңдемін!
Қытай тілінен
аударған : Қанатбек Жұмабай ұлы
哈那提别克·朱玛拜 译
加载中…
喜欢